Arayı açtıkça yazmak daha da zorlaşıyor. Geçen Temmuz ayından beri tek cümle yazmamışım. Neredeyse 1 sene olacak. Uzun süre yazmayınca, muhteşem bir tarifle geri dönmezsem herkesi hayal kırıklığına uğratacakmışım gibi hissediyorum. Aklıma gelen hiçbir fikir de kafamda yarattığım o büyük beklentiyi karşılamıyor.
Aralarında tek yaklaşan, geçtiğimiz hafta annemle beraber yaptığım lazanya oldu. Marcella Hazan’ın “Essentials of Classic Italian Cooking” kitabındaki birkaç tarifi bir araya getirerek klasiğe yakın bir lazanya yaptık. Pişirirken ağzımızın suyu aka aka seyrettik, yaptıklarımızı yere göğe sığdıramadık. Ama ne beklenti!
Sonra karşılıklı oturduk, birer çatal aldık ve soluksuz yarım saat boyunca eksikleri sıralayıp bir dahaki sefere neleri değiştireceğimizi konuştuk. Yani, lazanya tarifi başka bahara.
Sonra acaba şu yıllardır istenen Tiramisu tarifine mi el atsam dedim. Savoiardi tarifi zaten hazır. Kim bilir hangi kağıt yığınının içinde ama yarım saat uğraşsam bulurum… Ama şimdi marketlerde satılan Mascarpone’lerin hepsinden birer tane al, bir tane de evde kendin yap, hepsiyle Tiramisu yap, karşılaştıracağım diye otur hepsini ye… Evet, tam benlik bir proje ama San Francisco‘da dünyaları yemek için gün sayarken öncesinde kilolarca Mascarpone yemek iyi bir fikir olmayabilir.
