Uzun bir süredir yemek yaptığım yok. Herkesi esir alan grip beni de ezdi geçti. Ayağa kalkar kalmaz ilk işim bugüne kadar Çiya’da yemek yememiş olan iki arkadaşımı kollarından tutup oraya götürmek oldu. Beşiktaş’tan atladık vapura, doğru Kadiköy’e… Ne trafik ne de park problemi. Karşıya vapurla geçmek en güzeli.
Daha da güzeli, soğuğa ve rüzgara aldırış etmeden dışarıda oturup martılarla beraber karşıya geçmek. Ardından hava kararmadan tekrar vapura atlayıp gün batımını seyrederek karşı kıyıya geri dönmek.
Evde geçen hapis hayatından sonra geçtiğimiz Cumartesi günkü hava ilaç gibi geldi. Tabii yemekler de. Acemilikleri yüzünden mide fesadı geçiren Mahir’le Vera benimle aynı fikirdeler mi bilemem ama uzun süredir kendime bu kadar iyi davranmamıştım.
