Cafe Fernando

Cafe Fernando Yemek Kitabı Projesi

Değerli Okur,

Neden daha önce sana mektup yazmadım diye düşünüyorum şu anda. Halbuki ne kadar da severim mektup yazmayı. Çizgisiz, bomboş bir kağıda kurşun kalemle cümleleri dümdüz döşemek için çabalamaya da gerek yok burada… Nedenini boş verelim şimdi. Daha önemli bir konumuz var.

İlk yemek kitabımı yazıyorum.

Bu cümleyi sana yazmak tam dört ayımı aldı. Amacım, böyle güzel bir haberi senden saklamak değildi elbette. Ancak zaman bulabildim desem? Yalan. İçimden ancak şimdi geldi desem? Daha büyük yalan.

Ağzımdan o cümle çıktıktan sonra geri dönüş olmadığını bildiğim için bekledim bugüne kadar. Evet, asıl sebep bu. Bunu sana anlatmayı bir olay haline getirmemin aslında birçok sebebi var. Vaktin varsa, en başından başlamak isterim.

Geçtiğimiz Şubat ayında, doğum günümün ertesi günü, Okuyan Us Yayınevi’nden bir e-posta aldım. Konuyu tahmin edersin… Okur okumaz tepkim ne oldu dersin? Sevinç? Şaşkınlık? Gurur? Mutluluk? Heyecan? Hepsi?

Devamını oku >>

Asya Usulü Sebzeli Tavuk

San Francisco‘daki hayatımın büyük bölümünü, sırf okuluma yakın diye, şehrin en sisli ve depresif bölgesinde geçirdim. Bir ucunda Pasifik Okyanusu’na tepeden bakan Cliff House, diğer ucunda da senelerce hem okuyup hem de çalıştığım okulum. İlk oturduğum garajdan bozma evin dibindeki Ton Kiang (San Francisco‘daki en sevdiğim Çin lokantası), ondan beş altı blok uzaklıkta, duvarları efsanevi buz patenci Kristi Yamaguchi‘nin posterleriyle sıvanmış, hayallerinizin de ötesinde lezzetli burgerleri olan Buffalo Burger ve içinde Türkiye’den gelen arkadaşlarımı komik pozlar vermek üzere sürükleyerek götürdüğüm, yanından alt alta dört tane siyah beyaz fotoğraf fırlatan fotoğraf klübesi ve içine para attıkça sinir bozucu kahkahalar atan Laffing Sal olan Musée Mécanique olmasa, bir daha da uğrar mıydım bilemiyorum.

Ne zaman oradan taşınıp San Francisco‘da ilk defa tek başıma yaşamaya başladım, hayatım değişti. San Francisco‘nun tadına varmaya başladım. Şimdilerde sadece Palace of Fine Arts’ın tepesindeki kameradan seyredebildiğim Marina’ya beş dakika yürüme mesafesindeki evim, birbiri ardına dizilmiş restoran ve cafeler olan bir caddeyi kuşbakışı seyrediyordu.

Devamını oku >>